eerste ( anonieme ) reactie is binnen
bij oscillatoren bestaat er een vuistregel betreffende de max verhouding tussen L en C
om een stabiele oscillatie te hebben.
ge moet er voor zorgen dat er steeds nog voldoende energie(magnetische(L) of statische(C))
beschikbaar is om de oscillatie verder te zetten.
Iemand een idee over deze bewering ?
Ik zal zelf eens reageren op dit onderwerp.
Wat de anonieme man ( vrouw ?) vertelt is juist maar dit geldt voor elke combinatie van L en C. Een afgestemde kring zal door wisselwerking de opgeslagen magnetische energie in de spoel het volgende moment debiteren in de elektrische veldsterkte van de condensator . Dit gaat zo verder tot in de oneindigheid mochten er geen verliezen zijn , en daar wringt nu juist het schoentje . Wat zijn de oorzaken van deze verliezen die de demping van de uitslingering in de hand werken . Daarvoor moeten we echte kring tekenen en die bestaat uit meer dan een L en een C. Als je wikkelt komt er zowiezo een serieweerstand erbij en ook een verdoken capaciteit tussen de windingen . Langs de kant van de C kunnen we ook een serieweerstand en een zelfinductievan de aansluitdraden zien maar nog van meer invloed is de verliesweerstand van het dielektricum wat wordt voorgesteld als een parallelweerstand over de C .Samengevat krijgen we , als we de serieweerstand en zelfinductie van C verwaarlozen ( die is klein in ons geval),een spoel met serieweerstand met daar parallel over een kring van condensator met parallelweerstand . We hebben dus 4 componenten ipv 2 . Om nog eens terug te komen op de verliezen , deze worden door een actief element ( transistor , buis …) teniet gedaan door op het juiste moment ( fase) evenveel energie erin te steken als de verliezen teweeg brengen . Pas dan krijgen we een onderhouden oscillatie en geen uitdempende uitslingering .
Om op de vraag van de SAQ antenne te antwoorden moeten we bovenstaande in ons achterhoofd nemen .
Graag uw mening hierover
Luc ON4AOL